Mususi'ye ithaf

Dört hafta önce yazacaktım. Bekledim. Galatasaray maçında Bursa puan kaybedince Fenerliler'in g.tü kalktı. Sabır dedim. Arkadaşlar kendilerini şampiyon ilan ettiler. Hala sporun ne olduğunu anlayamamışlar. Denizlispor da ders olmamış. Rakibine saygı duymayı bilmediler. Ve bir kez daha derslerini aldılar. Büyük kulüp olmak, küstahlık hakkı vermemeli kimseye. KİMSEYE! Tanrı ilan edilen Barcelona da oturdu kıçının üstüne. Şımarmayacaksın bilader, şı-mar-ma-ya-cak-sın.

Gelelim asıl mevzuya.

Ben Samsun doğumluyum. Ne Bursa ile bir bağlantım var, ne tanıdığım. Ama Bursaspor'a ilk sempati beslediğimde yaşım 14'tü. Muazzam bir oyuncu izlemiştim çünkü orada: Macid Mususi. Hayatımın takımıydı. Pingel'li, Mususi'li, Ömer'li, Selim'li, Ganchev'li Bursaspor'un hatırına yeşil-beyaz'ı hep sevdim. Gençlerbirliği'ni de, Kocaelispor'u da, Samsunspor'u da sevdim. Ama Bursaspor'un yeri başkaydı.

Yıl 1994. Çocuk aklıyla Fener'e yenilen Beşiktaş'ı yeni bırakmıştım. Macid Mususi, Samsunspor maçı için 19 Mayıs Stadı'na geldiğinde, benimle aynı boyda olduğunu görünce şaşırmıştım. Çünkü dev gibi bir adam bekliyordum. Sarıldım ona. 'Please, please, excuse me' deyip aramızdan ayrıldı stada girdi. Bursa maçı 2-0 kazanıp gitti. O karşılaşma, büyük forveti dünya gözüyle gördüğüm ilk ve son maç oldu.

Türkiye'ye gelen en yetenekli forvetlerden biri olarak hayat boyu hatırlayacağım Mususi, ben askerdeyken 2005 yılında Çin'de yaşamını yitirdi. Öldüğünü tesadüfen bir arkadaşımdan öğrendim. Çok üzülmüştüm. Sonra internetten bir araştırma yaptım. Bursalı taraftarlar, Uganda'da açılan Mususi sitelerine bıraktıkları mesajlarla O'nu asla unutmayacaklarını yazmışlardı. Vefa, İstanbul'da bir semt değildi. Timsah yürüyüşünü icat eden cin fikirli sevimli Ugandalı, unutulmamıştı. Gözlerim doldu ekran başında.

Bugün Bursaspor şampiyon oldu. Küstahlıkta rakip tanımayan İstanbul kulüplerinin önde geleni Fenerbahçe, maç başlamadan şampiyon ilan etmişti kendini. Ama 90 dakika bittiğinde Bursaspor şampiyon oldu. Bu mutluluğu yaşarken, 'rahmetli' aklıma geldi. Bu kulübün kültüründe onun katkısı es geçilecek cinsten değildi.

Bu şampiyonluk Mususi için. 42 yaşında kaybettiğimiz Doğu Afrika'nın yoksul toprağı Uganda'dan çıkan sevimli top cambazı için. Ruhu şad olsun.

Kutlu olsun Bursaspor. Beşinci şampiyon çıkmadıkça futbolla ilgilenmem diyen bendeniz, artık yarım gözle de olsa Süper Lig'i izleyebilirim. Darısı Gençlerbirliği'nin, Gaziantepspor'un, hatta şu an Bank Asya'da olan Samsunspor'umuzun, Altay'ın başına...