İstanbul Film Festivali'nde 29'ncu yıl yaşanıyor. 87 yıllık tarihi mekan Emek Sineması'nın yıkılacak olmasının burukluğundaki festivalde ilk hafta üç filmi görme fırsatım oldu. Hafta içi seanslarının 3.5 lira olması güzel tabii, ama daha güzel olan benim geçen hafta programımın çok müsait olmasıydı.İlk olarak Neil Young'ın Bavulundan Şarkılar'ı (Neil Young Trunk Show) izledim. Kanadalı ünlü folk-rock müzisyeni Young'ın, basit bir iki sahne arkası diyaloğuyla süslenmiş samimi bir konser kaydı olan belgesel film, sanatçının şarkılarını sevenler için çok ideal.
İkinci filmi Yeni Rüya Sineması'nda izledim. İlk filmi Grbavica'ya (Esma'nın Sırrı) bayıldığım 36 yaşındaki genç Bosnalı kadın yönetmen Jasmila Zbanic'in ikinci uzun metrajlı çalışması da muhteşem bir film: Na Putu (Yolda). Berlin'de Altın Ayı'ya aday olan film, bir hostes ile işinden atılan kule görevlisi arasındaki aşkın karşı karşıya kaldığı ciddi sınavı, toplumsal bir eleştiriyle örüyor. İslamofobinin sarmalıyla ve televizyonlarda sıkça görülmeye başlayan uzun sakallı cihadistlerin korkusuyla müslüman kimliğini 'uca iten' Batılıların bu damarını iyi gören Zbanic, üzerine düşünmeye değer bir noktayı yakalamış. Eski arkadaşı sayesinde köktendinci bir gruba giren Amar (Leon Lucev) ve kız arkadaşı arasındaki ilişki, aralarındaki müthiş sevgi bağı ve geleceği müjdelenen çocuğa karşın, ideolojilerin ve yargıların engellerine takılır. Bir yerlerden bulup mutlaka izleyin.
Ayrıca Zbanic'in ilk filminde de oynayan Hırvat aktör Leon Lucev'i mükemmel bir aktör olarak listeme eklemiş durumdayım.
Son olarak müthiş bir sinema geçmişine sahip İran'dan hiç bilmediğim bir yönetmenin filmini gördüm. Nader Hümayun'un filmi Tehroun, başkent Tahran'da geçen bir polisiye. sadece bir kaç koltuğu boş bir salonda (Sinepop) izlediğim bu film, başkentin suç hayatını ve bu çetrefilin içindeki bir ailenin dramını anlatıyor. Basit bir hikaye gibi görünse de etkileyici bir anlatım, finaldeki uzun tek plan ile insanı sarsıyor. Burayı söylememek daha iyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder