Belediye otobüsü şoförlerine zaman zaman hayret etmeme sebep oluyorlar. Çoğunlukla sabır taşlarının kırılmazlığından dolayı, pek azında ise 'yaşam belirtisi' gösterdikleri için... Dünyanın en piç trafik akışı içindeki sövgülü ortamda sağdan sola kaykılarak çile doldururken, akşam eve bir derviş olarak döndüklerine şüphe yok.
13 Mart 2010, öğle saatleri. 4 Levent'ten Kabataş'a giden bir özel halk otobüsüne bindim. Öndeki birikinti, arkaya ilerlemeyi kesiyor her zaman olduğu gibi. Levent durağında otobüse yeni binenler olunca, şoförden duymaya alışık olmadığımız bir cümle çıkıveriyor: 'Arka taraf da aynı yere gidiyor arkadaşlar. İlerleyelim.'
Vay vaaaay. Şoföre bak.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder